تاثیر بتائین بر میزان کارایی سالینومایسین در جوجه های گوشتی مبتلا به عفونت کوکسیدیایی تجربی

هدف: بررسی اثر استفاده از بتایین بر میزان کارایی داروی ضدکوکسیدی سالینومایسین در جوجه های گوشتی در آلودگی تجربی به کوکسیدیوزماکیان. طرح آزمایشی: طرح آماری کاملا تصادفی با تصادفی با آرایش فاکتوریل 2×2. حیوانات: 480 قطعه جوجه گوشتی یکروزه جنس نرازسویه تجاری Ross 308. روش: جوجه های مورد آزمایش بطور تصادفی به چهار تیمار تقسیم شدند و با جیره های غذایی حاوی دو سطح سالینومایسین (صفر و ppm 66) و دو سطح بتائین (صفر و 15/0 درصد) تغذیه شده‘ در سن 15روزگی از راه دهانی باسوسپانسیون حاوی کشت مخلوط ااسیست های ایمنی آلوده شدند. از یک هفته پس از ایجاد آلودگی تجربی و به مدت پنج روز‘ نمونه های مدفوع جمع آوری و تعداد ااسیست های دفع شده در هر گرم مدفوع شمارش گردید. غلظت بتاکاروتنوئیدهای موجود در پلاسما با اخذ نمونه های خون‘ قبل و بعد ایجاد آلودگی کوکسیدیابی تجربی تعیین گردید. شاخصهای تولید نیز در سنین 14‘ 28‘ 42‘ 49 روزگی محاسبه شدند. تجزیه و تحلیل آماری: استفاده از روش General Linear Modelو آزمون تکمیلی Duncam. نتایج: نتایج بدست آمده نشان دادند که افزودن ppm 66 سالینومایسین به جیره غذایی تاثیر معنی داری بر بهبود عملکرد تولید و افزایش غلظت کار و تنوئیدهای پلاسما داشته (05/0 < P) و موجب کاهش تعداد ااسیست ها در هر گرم مدفوع گردید. اضافه نمودن 15/0 درصد بتائین بتهایی تاثیر معنی داری بر عملکرد تولید‘ تعداد ااسیست های دفع شده در مدفوع و غلظت کاروتنوئیدهای پلاسما نداشت (05/0 < P). افزودن بتائین به جیره غذایی حاوی سالینومایسین سبب افزایش معنی دار وزن بدن‘ شاخص بازدهی‘ و غلظت کاروتنوئیدهای گردیده‘ ضریب تبدیل غذایی و تعداد ااسیست ها در هر گرم مدفوع را کاهش داد.(05/0 < P) نتیجه گیری: نتایج حاصل از این بررسی تجربی نشان تجربی داد که استفاده از بتائین همراه با سالینومایسین می تواند تا حدی در افزایش کارایی این داروی ضدکوکسیدی یونوفوره در پیشگیری از کوکسیدیوز در جوجه های گوشتی موثر باشد.